313. CONSTANTIJN EN HET EDICT VAN MILAAN

Wat was de rol van de romeinse keizer Constantijn?
Het is zeker waar dat Constantijn tolerant was jegens het christendom. Bij het Edict van Milaan, in het jaar 313 uitgevaardigd, verbood hij in het keizerrijk vervolging van alle vormen van monotheisme. Voor zover dit dus ook het christendom betrof werd Constantijn een redder; verloste hij de christelijke gemeenten van eeuwenlange kwellingen waar ze in het Romeinse keizerrijk aan blootgesteld waren geweest. Ook is waar dat hij bepaalde privileges schonk aan de kerk van Rome, evenals aan andere religieuze gemeenschappen. Hij stond kerkelijke hoogwaardigheisdsbekleders zetels in het burgerlijk bestuur toe en baande daarmee de weg voor de vestiging van de wereldse macht van de kerk. Hij schonk het paleis van Lateranen aan de bisschop van Rome (nog in de tijd van Constantijn I werd daarbij de basiliek Sint-Jan van Lateranen gebouwd). Rome was nu in staat dit in te schakelen als middel om haar suprematie te vestigen over concurerende centra van chtristelijk gezag in Alexandrië en Antiochië. Tenslotte zat hij het (eerste) concilie van Nicea in 325 voor. Tijdens dit concilie werden de diverse uiteenlopende vormen van christendom genoodzaakt elkaars visies onder ogen te zien en de differenties zoveel mogelijk bij te leggen. Resultaat van Nicea was dat Rome het officiële centrum werd van de christelijke orthodoxe geloofsleer, elke afwijking van die rechtzinnigheid werd van nu af aan gezien als ketterij, in plaats van slechts als verschil van opvatting of interpretatie. Te Nicea werden het ‘God-zijn’ van Jezus en de pricieze aard van zijn goddelijkheid bij stemming besloten.
***Bron 3: blz. 49***